Ergenler, ergenlik döneminde genellikle anne ve baba başta olmak üzere yaşadığı çevredekilerle düzgün bir iletişim gerçekleştirdiklerini pek söyleyemeyiz. Aile ve beraber yaşadığı yetişkinler her ne kadar da onlarla iyi bir iletişim kurmak için uğraşsalar da, ergenler bu dönemde kendilerine ait duygu, düşünce ve problemleri başkalarıyla paylaşmak isterler. Çünkü ergene göre kendisi artık aileye bağlı değildir, onlardan istediği şekilde bağımsız hareket edebilir ve bu düşüncesini kanıtlamaya çalışır. Kanıtlamak için her türlü davranış ve girişimde bulunabilir. Bu dönemde bilhassa akran ilişkileri ve diyalogları çok büyük bir önem taşımaktadır. Çünkü ergen olan kişi, yaşadığı kimlik karmaşasını beraber bulunduğu ve sürekli diyalog halinde bulunmak istediği grupla telafi etmeye çalışır.
Aileden Uzaklaşma Dönemi
Ergen, yine bu dönemde ailesinin kurallarından uzaklaşmak isteye bilir. Çoğu zaman da uzaklaşmayı başara bilmektedir. Çünkü kendi akran grubuyla anlatma ve ifade etme yoluna girişirler. Dolayısıyla böyle bir davranış ve girişimin sonucunda ergen ile aile arasında geçimsizlik, anlaşmazlıklar ve çatışmalar başlar. Çünkü bir önceki dönem olan çocukluk döneminde, birey ailesiyle yaşadığı ve yaşamak istediği her şeyi paylaşa bilirken, ergenlik döneminde mahremiyete gerek duya bilir. Böyle bir davranışın sonucunda ergen zamanını daha çok ailesiyle ve kimseyle iletişim kurmadan odasında tek başına geçirebilir. Nitekim, ailelerin de en çok muzdarip olduğu davranışlardan bir tanesidir bu. Daha ailelerinin dediklerinden çıkmayan çocukların böyle yapmaları ailelerin de tepkilerini çeke bilir. Ancak ailelere düşen, onların bu davranışlarının geçici olduğunu ve ters tepkiye sebebiyet vermemeleri için bu davranışları normal karşılamalarıdır.
